1. Na początku filmu w scenie w łazience Kevin Lomax uśmiecha się do lustra w dziwny sposób. Ludzie często uśmiechają się przed lustrem do siebie samego. Tym samym, życiem tych ludzi codziennie kierują wartości takie jak: przekonywanie innych do swojej racji, nie okazywanie szczerego zainteresowania drugim człowiekiem i wiele, wiele innych złych nawyków (wpisz cokolwiek). Dlatego jest to jakby uśmiech diabła. Diabeł się uśmiecha, bo znów narobi dziś szkód. Oczywiście postać grana przez Ala Pacino to diabeł, ale wyjaśniam tylko moje rozumienie tego uśmiechu na początku. Diabeł / człowiek uśmiechnął się do lustra, po czym idzie dalej czynić zło. Tak jak Lomax w filmie, poszedł i zrobił coś, czego tak naprawdę nie chciał zrobić (co wyjaśnia zakończenie). Bo ludzie w głębi są dobrzy. Tylko zostali tak przez diabła nauczeni, by tego dobra nie dostrzegać i wierzyć w dualność (dobro i zło / zajmowanie jakiejś pozycji).

2. Na koniec Lomax doznaje swoistego przebudzenia, czy też wyraża swą własną wolę, co jest pokazane dość symbolicznie, strzelając sobie w głowę. Dowodem tego jest, że w kolejnej scenie wraca do sytuacji z początku filmu i dokonuje własnego, prawdziwego wyboru. To, że chwilę później znów ulega diabłu to pokazanie, jak łatwo można złamać naszą prawdziwą wolną wolę. Myślę, że wszystko tu dokładnie wiedzą, o co mi chodzi.

3. Żona Lomaxa wyczuwa, że coś jest nie tak. Kobiety widzą głębie danej sytuacji. Są lepsze od mężczyzn w zauważaniu tego, co ma rzeczywiste znaczenie, pomimo, że w sprawach dnia codziennego sprawiają wrażenie, jakby myślały nielogiczne itd. Lomax jest jednak w ciągłym pędzie i nie jest w stanie zauważyć, w jakiej sytuacji się znalazł. A już na pewno nie w pełni sobie uświadomić swe położenie.

To tyle ode mnie na chwilę obecną, takie rzeczy przyszły mi do głowy, ale ten niesamowity film ma oczywiście dużo więcej głębokich momentów :)